Friday 29 May 2009

Ομιλία του σ. Σάββα Μιχαήλ στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΕΕΚ

Ευρωεκλογές 2009

Κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΕΕΚ

Θησείο, 29 Μαΐου 2009




Σημειώσεις
Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες
Ακούσατε χτες στο λεγόμενο debate κι ακούτε διαρκώς από όλα και με όλα τα μέσα, τους γαλαζοπράσινους παπαγάλους της εξουσίας του κεφάλαιου, το μαύρο κοράκι της Ακροδεξιάς αλλά και τις κουρούνες του πιο μαύρου παρελθόντος της Αριστεράς, μαζί και άλλα αριστερά πουλιά που κελαηδούν αλλά δεν θέλουν ούτε μπορούν να βγούνε από το κλουβί του συστήματος.

Καιρός πια να ακουστεί και μια άλλη, μειοψηφική αλλά μαχητική φωνή, φωνή που έρχεται από μακριά, ακούστηκε σε παλιούς αλλά και σε νέους, σε πρόσφατους αγώνες. Είναι ηχώ της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917 και των Μπολσεβίκων αλλά και μια φωνή, μέσα στις πολλές, από τον ελληνικό Δεκέμβρη του 2008.

Είναι φωνή που ενοχλεί τους Ισχυρούς και κάνουν τα πάντα να φιμώσουν. Γιατί είναι η φωνή ασυμβίβαστη κι απροσκύνητη, φωνή που σιχαίνεται τα ψέματα που καλύπτουν τους εκμεταλλευτές και καταπιεστές και μιλά με το στόμα των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων.

Δεν θα ακούσετε ποτέ από μας να λέμε όπως χτες ο «κουρασμένος» πρωθυπουργός της Ραφήνας ότι «κανένας πολιτικός δεν «χρηματίστηκε» βγάζοντας λάδι Βατοπεδινούς, Παυλίδηδες και γαλαζοπράσινους μιζαδόρους της Ζήμενς.

Δεν θα λέμε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και να κάνουμε την πάπια για τα άγρια λαϊκά μέτρα που απαιτούν το ΔΝΤ και η ΕΕ να παρθούν άμεσα, την επομένη των Ευρωεκλογών- πάγωμα/μείωση μισθών, ολοκληρωτική διάλυση του διαλυμένου ασφαλιστικού συστήματος, δουλειά 3-4 ημερών την εβδομάδα, δουλειά -λάστιχο και μαζική ανεργία. Ο Γιωργάκης Παπανδρέου γνωρίζει καλλίτερα να κάνει ποδήλατο από το να ξεχωρίζει τι είναι «σοσιαλισμός» και τι «βαρβαρότητα». Κι η καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν αλλάζει, παραμένει βαρβαρότητα όσα χρώματα κι αν αλλάζει η κυβέρνηση που την διαχειρίζεται χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη και τον Πλεύρη, γαλάζια ή πράσινη, γαλαζόμαυρη, γαλαζοπράσινη ή και πρασινορόζ.

Μπορούμε και πρέπει να δώσουμε τέλος στη σημερινή και την αυριανή, τα τρισχειρότερη βαρβαρότητα, ανατρέποντας το σύστημα που την γεννά, την εξουσία που την προστατεύει, παίρνοντας οι ίδιοι της γης οι κολασμένοι την εξουσία και την τύχη μας στα χέρια μας, ανοίγοντας μια πραγματική διέξοδο από την κρίση, την διέξοδο του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.



Ζούμε την χειρότερη παγκόσμια κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού. Είναι, όμως, κρίση του δικού τους συστήματος - να πληρώσουν για αυτήν οι ίδιοι οι καπιταλιστές και οι πολιτικάντηδές τους, όχι τα αιώνια θύματα του συστήματος και της κρίσης του σήμερα. Να πληρώσουν οι τραπεζίτες που τσεπώνουν τα 28 δις ευρώ ενώ ούτε κουλούρι δεν δίνεται σαν αύξηση σε εργαζόμενους και συνταξιούχους. Να πληρώσουν οι βιομήχανοι που απολύουν μαζικά αφού ξεζουμίσουν σαν λεμονόκουπες τους εργάτες- ή και τους κλέβουν τα δεδουλευμένα, όπως σήμερα ο «Λαναράς» στους εργάτες που απέλυσε και που τους έκλεψε κι από πάνω 6 μηνών μισθούς, τάχα για να μην απολύσει περισσότερους!!

Δεν θα δεχτούμε την κλεψιά και την κοροϊδία των κεφαλαιοκρατών. Τον δρόμο τον δείχνουν οι Γάλλοι εργάτες: καταλήψεις των εργοστασίων, ομηρία των ληστών του μόχθου, αλληλεγγύη όλων των εργατών, με ή χωρίς δουλειά, ντόπιων και μεταναστών, Γενική Απεργία. Το κεφάλαιο απαλλοτριώνει την ζωή μας, να απαλλοτριώσουμε κι εμείς το κεφάλαιο! Εθνικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο, μοιρασιά του χρόνου εργασίας σε όλους, χωρίς μείωση μισθών, χωρίς μείωση θέσεων εργασίας, χωρίς να γίνεται η δουλειά επισφαλής, προσωρινή, λάστιχο. Εργατικός έλεγχος παντού, να ανοίξουν τα βιβλία των αφεντικών. Δημοκρατικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες, με εργατικό έλεγχο και εργατική διαχείριση!

Υπάρχει διέξοδος από την κρίση! Δεν είναι η οδός τους μαρτυρίου της συντριπτικής πλειοψηφίας για χάρη των ελάχιστων καρχαριών, του κοινωνικού μαρτυρίου της ανεργίας και της υπερεκμετάλλευσης, των μέτρων συντριβής όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων, ληστείας του δημόσιου πλούτου από τους «ημέτερους» ιδιώτες, καταστροφής του περιβάλλοντος, των μέτρων βαρβαρότητας που η Δεξιά κι ο Καραμανλής ονομάζουν «μεταρρυθμίσεις». Δεν είναι η αλλαγή χωρίς αλλαγή που κηρύσσει χωρίς να την πιστεύει ούτε το ίδιο το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, κοιτάζοντας μόνο προς την κουτάλα της εξουσίας.

Η διέξοδος υπάρχει προς την κατεύθυνση που έψαχνε η εξεγερμένη νέα γενιά του Δεκέμβρη και γι’ αυτό την κυνηγούν την δικάζουν, την φυλακίζουν, την συκοφαντούν, μέχρι τώρα οι προϊστάμενοι του κάθε Κορκονέα. Η διέξοδος είναι αυτή της κοινωνικής δικαιοσύνης που ζητούν τα πιο καταπιεσμένα στρώματα αυτής της κοινωνίας, ιδιαίτερα οι μετανάστες, γι’ αυτό κι η κρατική –εργοδοτική τρομοκρατία έκαψε με βιτριόλι την ηρωική Κωνσταντίνα Κούνεβα. Γι’ αυτό δυνάμεις κρατικής καταστολής και Χρυσαυγίτες εξαπολύουν πογκρόμ στον Άγιο Παντελεήμονα, στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και στην Πάτρα και αλλού. Στόχος δεν είναι μόνο οι «ξένοι», είμαστε όλοι. Ξέρουν καλά ότι επειδή τα κοινωνικά δεινά φτάσανε στο απροχώρητο, επειδή ο κόμπος έφτασε στο χτένι, πράγματι ο κόμπος, ο Γόρδιος δεσμός μπορεί να λυθεί με το σπαθί, με εξέγερση κι ανατροπή. Τρέμουν ακόμα τον Δεκέμβρη και θέλουν κλείσουν με την βία το ρήμα που η νεολαιίστικη -λαϊκή εξέγερση άνοιξε.

Το ίδιο το ΔΝΤ και η ΕΕ είδανε στον ελληνικό Δεκέμβρη την πρώτη πολιτική έκρηξη της παρούσας παγκόσμιας κρίσης. Κι η κρίση συνεχίζεται, ό,τι κι αν λένε, χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ. Η ΕΕ πλήττεται ιδιαίτερα βαριά και επιχειρεί να μετακυλίσει την κρίση στους ασθενέστερους εταίρους. Η Ελλάδα είναι ο πιο αδύναμος κρίκος, με το γιγάντιο έλλειμμα και την κρίση υπερχρέωσης, ουσιαστικά χρεοκοπημένη. Ήδη υπάρχουν σχέδια επέμβασης της ΕΕ σε περίπτωση και επίσημης παύσης πληρωμών-τα οποία θα πληρώσουν με άγρια μέτρα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Η ΕΕ δεν είναι διέξοδος από την κρίση αλλά παράγοντας επιδείνωσής της. Παλεύουμε για την διάλυση της κλυδωνιζόμενης από την κρίση ιμπεριαλιστικής ΕΕ, όχι για να κλειστούμε σε κάποιο εθνικό μαντρί αλλά για να οικοδομηθούν, με την ευρωπαϊκή σοσιαλιστική επανάσταση, οι Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης. Γι’ αυτό θελήσαμε να παρέμβουμε στις Ευρωεκλογές με ένα διεθνές , ευρωπαϊκό, διεθνιστικό ψηφοδέλτιο, με υποψήφιους αγωνιστές κι από τις άλλες χώρες –μέλη της ΕΕ που συμμερίζονται την επαναστατική μας προοπτική.

Αυτή την επαναστατική διεθνιστική προοπτική θέλουν ανακόψουν οι ξενοφοβικές, εθνικιστικές και ρατσιστικές δυνάμεις, μαζί κι ο αυθαίρετος αποκλεισμός των διεθνών υποψηφίων του ψηφοδελτίου μας από τον Άρειο Πάγο.

Δεν θα υποχωρήσουμε από την προοπτική μας, από τον διεθνισμό, τον κομμουνισμό. Δεν ανήκουμε ούτε στην συμβιβασμένη, καθεστωτική Αριστερά, είτε στην αρτηριοσκληρωτική της σταλινική μορφή που στηρίζει την Δεξιά και το καθεστώς ενάντια σε εξεγέρσεις όπως τον Δεκέμβρη είτε την μεταμοντέρνα ρεφορμιστική που δεν παύει να αλληθωρίζει προς το ΠΑΣΟΚ.

Υποστηρίζουμε την ενότητα στη δράση της Αριστεράς ενάντια στον καπιταλισμό, την κρίση του, την εξουσία του, με σεβασμό στην ανεξαρτησία της κάθε οργάνωσης , κινήματος, κόμματος. Αυτό δεν σημαίνει ούτε ευκαιριακές συγκολλήσεις εκλογικής χρήσης όπου η ετερογένεια γίνεται πηγή παράλυσης κι όχι εμπλουτισμού, ιδιαίτερα όταν όλοι αλληλοϋποβλέπονται κι άλλοι βλέπουν προς το ΠΑΣΟΚ, άλλοι προς το ΣΥΡΙΖΑ κι άλλοι προς το ΚΚΕ, ενώ όλοι ορκίζονται στην ενότητα της Αριστεράς και την ανάγκη ενός «τρίτου πόλου» σ’ αυτήν.

Το ΕΕΚ καλεί σε ένα ταξικό πόλο μάχης για τις αναμετρήσεις που επέρχονται, ιδιαίτερα μετά την 7η Ιουνίου, όλες τις δυνάμεις του εργατικού-λαϊκού κινήματος, ιδιαίτερα της νεολαίας, μαζί και τις διάφορες νέες συλλογικότητες που γεννήθηκαν ή εμπνέονται από τον Δεκέμβρη.

Δεν θα αφήσουμε το χτες να θάψει το σήμερα όταν το αύριο μας χτυπά την πόρτα! ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ!

No comments:

Post a Comment